Küçük Kalpler, Büyük Sevinçler: ÖĞRETMENLİK GÜNLÜĞÜM

 Sevgili Günlük,

Sonunda öğretmen oldum. Sabah, o umutla bekleyen küçük kalpler beni bekler. "Acaba öğretmenimiz kim?" diye fısıldıyan küçük ağızlar... 

İçeri girdim, tanıştık. Aklımda bu soru vardı: "Beni sevdiler mi?" birden bir parmak kalktı. Sorusu ise "Hocam, ilk kuralınız ne?" Ben de: "Çoçuklar, benim kuralım derste somurtmak yok, yüzlerde gülümsemeler olacak" Şaşıran sınıf, sanki beni sevmişti. Rahatlamıştım, o anda kendimi tam bir öğretmen gibi hissettim.

İlk ders başladı. Öğrenciler: "Bugün ne yapacağız?" diye sordu. "Bugün fen bilimleri dersinden sekiz gezegeni öğreneceğiz" dedim. Hoşlarına gitmişti. Onların gülmesi beni mutlu etti ve kendi öğretmenlerimin aslında bizim için ne çok uğraştığını anladım. Ders başladı.

Öğrencilerin en zorlandığı aşmaya geldik." Çocuklar yirmi sekiz ödev! Bütün ödevlerini yapan kişilere benden sürpriz! " dedim ve sınıfa yine bir sevinç doldu. Sınıfın çok boş olduğunu, sıraların kırık  olduğunu gördüm ve müdüre söyledim. O iş tamam. Süsleme işi bende ve öğrencilerimdeydi. Son dersti.  Ben de son konu tekrarından sonra kalan sekiz dakikayı koyu sohbet ayırdık. Bir öğrenci: "Keşke hep bizim öğretmenimiz olsanız" dedi. Onların bu sözü, ilk günün hediyesiydi.  Öğretmen olmak zordu ama o son söz her şeye şifaydı... 

Ara tatilde öğrencilerimin sınavlarını okurken hiç elli  altında not olmadığına çok sevinmiştim. Hem benim iyi ders anlatımım hem de onların ne kadar iyi dinlemesi beni çok sevindirdi ve hocamızı dinlemek ve sınavlardan yüksek not almak eskiden öğretmenime mutluluk verirmiş diye düşündüm. Ara tatil bitti. Öğrencilerimi çok özlediğimi fark edince gidip onlara küçük süprizler aldım. Gördüklerine çok sevindiler ve şunu sordular: " Hocam, bunlar ne için?" Ben de: "Hepinizi tebrik ederim. Bunlar ise sınavdan yüksek aldığınız için" dedim. 

Notları okudum ve çok sevindiler. Ders zili çaldı ve benle bir dersleri olduğunu duyduklarında üzüldüklerini görünce: "Kuralı unutmayın!" dedim ve düzelttiler... 

Üç hafta geçmişti. Sınıfa girdim bir de ne göreyim: 24 Kasım için bana sürpriz hazırlamışlar! Eski günler, yani öğrenci olduğum anlar geldi aklıma... Öğretmenlik zor ama her 24 Kasım'da o zorlukları unutulur. Tahtaya ise:" Geleceğimizi değiştiren bize doğruyu yanlışı öğreten bizim yolumuzu aydınlatan tüm öğretmenlerin öğretmenler günü kutlu olsun" yazısı beni benden aldı. Sınıfa teşekkür ettim ve o günü fotoğrafla ölümsüzleştirdik. 

Not: Bu yazı, benim hayalimdeki öğretmenlik deneyimini gerçeğe dönüşmesi, yani kendimi öğretmen hissetiğim anlardır. Eğer sizde öğretmen olmak isterseniz, kendi günlüğünüze yazmayı unutmayın. 

  Tüm öğretmelerin öğretmenlerin öğretmenler günü kutlu olsun